Cheryl is 29, komt uit Friesland en is trotse moeder van Wisse (1,5).
Vandaag vertelt zij hoe ze haar zwangerschap beleeft heeft.

“Ik was al een paar dagen overtijd, maar ik durfde niet te testen. Bang voor een kleine telleurstelling wanneer ik niet zwanger bleek te zijn misschien. Maar, ik weet de datum nog goed: op 13 februari 2016 mocht ik van mezelf de test gaan doen. Super gespannen zat ik op de wc te wachten tot er twee streepjes tevoorschijn kwamen. Yes! We konden er niet om heen, ik was zwanger!

We hielden het de eerste weken voor onszelf, het was ons geheimpje. Tot vlak voor de eerste echo. We hebben het onze ouders vertelt door een boekje van Nijntje ‘Opa en Oma Pluis’ als cadeautje te geven. Dat is toch wel een heel bijzonder moment hoor! Tranen over de wangen kan ik je vertellen.

En dan na 5 weken mochten we ein-de-líjk naar de verloskundige voor een echo. Die periode tussen de test het het eerste bezoekje duurt zo lang voor mijn gevoel. Ik wilde het liefst de volgende dag al langs gaan.
We hoorden voor het eerst het hartje en mochten na 1,5 week opnieuw komen voor een 2e echo en een uitgebreidere intake. Daar hoorden we ook dat we een speciaal traject in zouden gaan voor de controle echo’s (13 weken en 20 weken). Dit omdat er in onze familie iemand geboren is met spinada bifida (open rug).

Een spannende periode brak aan: door deze medische voorgeschiedenis kwam ik onder strengere controle en daarvoor werden we doorgestuurd naar het ziekenhuis in Groningen. De echo’s waren dus ook iets minder “romantisch” dan bij de lokale verloskundige.
Je merkt gewoon dat er minder persoonlijke aandacht is en het voelt alsof je lopende band werk bent. Maar voor de expertise zit je er perfect en alles voor het goede doel natuurlijk.

Die 20-weken echo vond ik echt super spannend. Ik was de hele periode vooraf niet misselijk geweest, behalve die ochtend. Gewoon van de zenuwen. Hoewel de eerste controle echo bij de 13 weken geen gekke dingen lieten zien, kunnen ze bij 20 weken pas echt dingen uitsluiten. Voor ons was vooral een aaneensluitend ruggengraatje het mooiste om te zien en dat was gelukkig ook het geval. Wat een blijdschap en opluchting kun je dan voelen.

Het verder verloop van de zwangerschap ging net als de eerste helft soepel. Elke controle was een feestje, want er was eigenlijk nooit iets te klagen. Geen last van misselijkheid, normale bloeddruk en geen last van bekkenproblemen. Met 31 weken zwangerschap zijn we nog fijn samen op zomervakantie geweest en met 35 weken zwangerschap mocht ik met verlof.

Tijdens mijn verlof periode moest ik eigenlijk alles nog doen. We wilden niet weten wat het zou worden dus bleef alles redelijk neutraal. De kleertjes, het kamertje en alle accessoires kocht ik in het wit, grijs met mint.
Ik vond het heerlijk om die laatste weken lekker aan te rommelen, babywasjes te doen en de laatste spulletjes te shoppen. Maar op een gegeven moment, rond de 39 weken was ik er helemaal klaar mee. De buik zat bij alles wat ik deed in de weg en ook het slapen ging steeds moeizamer. Alles was klaar voor de komst van de baby. Gelukkig hoefde ik niet heel lang meer te wachten, want met 39+2 weken is na een hele moeizame bevalling onze gezonde zoon Wisse geboren!”

Benieuwd hoe de bevalling is gegaan? Cheryl blogt zelf ook en haar bevallingsverhaal kun je hier lezen!

Liefs,
Chantal