Wat spannend, mijn eerste blog. Ik heb nog nooit eerder een blog geschreven, maar ik wil jullie graag af en toe een kijkje geven in ons leven.
Ons leven als jonge werkende Papa en Mama, die door onze onwetendheid soms lekker kunnen blunderen.

Allereerst zal ik mezelf even voorstellen; mijn naam is Karlijn, ik ben 23 jaar oud, stapelgek op mijn lieve vriend en zielsgelukkig met onze lieve dochter Bo. Ik ben werkzaam als pedagogisch medewerkster op een ontzettend leuke woongroep. Bo is een heel vrolijk meisje en op dit moment alweer een half jaar oud. Net zoals alle andere moeders ben ik ondertussen ook in alle clichés gaan geloven. De tijd gaat echt veel te snel!

Op dit moment staat ons leven toch wel een beetje op z’n kop. Tijdens mijn zwangerschap kwamen we een fantastisch huis tegen wat na een aantal aanpassingen helemaal ons droomhuis zal gaan worden. “Ach dat doen we wel even” dachten we op dat moment. Omdat het ons en de verkopende partij goed uit kwam om nog een tijdje (lees: 9 maanden) te wachten tot de overdracht maakte wij ons eigenlijk niet druk.
Ik zou bevallen en pas als ons meisje acht maanden oud was zouden we gaan verhuizen, dat zou nog eeuwen duren! DUS NIET, want de tijd gaat veel te snel!

Ons huis kwam in de verkoop, hoogzwanger zat ik op mijn knieën de vloer te schrobben want ja dat kleine vlekje zou iedereen vast en zeker zien op de foto’s en daardoor zou ik mijn huis niet verkopen (uhu..). Uiteindelijk ging alles heel snel en verkochten we ons huis.

Dit zorgde er wel voor dat we 6 weken eerder ons huis moesten verlaten voordat wij de sleutel van ons nieuwe huis zouden krijgen. Ook hier zagen wij geen problemen, en gingen opzoek naar een tussenoplossing.
We vonden een leuk gemeubileerd huisje wat we tijdelijk konden huren. Inpakstress? Ho maar! Tot het december werd en mijn vriend (die werkzaam is als bakker) heel veel overuren moest maken om iedereen een kerststol te bezorgen. En opeens bijna niet meer thuis was.
Ineens was daar het besef: over 4 weken moeten wij ons huis uit zijn en moeten al onze spullen netjes ingepakt bij de opslag staan. HELP! Inpakken met een baby en een vriend die overdag slaapt bleek toch nog niet zo makkelijk.

Gelukkig is Bo een hele makkelijke baby en kwam ik er al snel achter dat ze het fantastisch vond om in de doos te spelen, ja echt! (ben ik nu een loedermoeder?).
Dit zorgde er voor dat mijn hart overstroomde van liefde en tegelijkertijd de tranen over mijn wangen liepen. Ja, de hormonen zijn nog steeds goed aanwezig bij mij. En zo werd ik weer afgeleid en was ik na één dag misschien 2 dozen verder (van de 50). Uiteindelijk is alles goed gekomen, wonen wij in ons tijdelijke huisje, staan onze spullen allemaal ingepakt in de opslag en is ons huis definitief niet meer van ons!

In mijn volgende blog zal ik een aantal verhuizen-met-een-baby-voor-beginners tips met jullie delen.

Liefs,
Karlijn